Berlijn
Zurückbleiben

Hotel Bogota, Schluterstrasse 45 / Kurfurstendamm.

Rien, Marijke, Gerda, Riek & Gerard.

Vrijdag 18 t/m maandag  21 augustus 2000.

Per persoon kost dit weekend Berlijn ons Fl 350,-. Het arrangement van de NS Travel Group, biedt een retour voor de trein en drie nachten hotel met ontbijt. 
 


De kamers zijn zonder douche en wc. Een leuk detail van het hotel; er is een hoge binnenplaats waarin continue gregoriaanse gezangen door de kleine openstaande raampjes te horen zijn. het gezang blijkt uit luidsprekers te komen en het is een kunstproject.

Vrijdagmorgen

Rond zeven uur opstaan, voor wat lijkt een normale werkdag. Maar gelukkig zie ik mijn tas al staan en droom ik niet. Berlijn, ik kom eraan! Even Rien bellen om te zien of hij ook al zover is en dan samen naar het station, nog even de Spits meepikken. Om zes over acht op station Utrecht-Lunetten om de trein te nemen. Oeps, daar komt Gerda nog aangehold. Rien ziet Marijke en Riek al in de trein staan, dus ook daar maar instappen, dan kan Gerda uitblazen. In Utrecht CS op de trein naar Amersfoort en daar overstappen op de internationale trein naar Berlijn.


Mit der ersten urkundlichen Erwähnung der Kaufmannssiedlung Cölln am Ufer der Spree im jetzigen Stadtteil Mitte, beginnt 1237 die überlieferte Geschichte Berlins. Das erstmalig 1244 amtlich genannte Berlin bildet 1307 mit Cölln eine Union und wurde im 14. Jahrhundert  Mitglied der Hanse. Die städtische Selbstverwlatung verlor Berlin 1442 – 48 an Kürfurst Friedrich II. Auf befehl des Preussischen Königs Friedrich I. vereinigte sich Berlin 1709 mit drei Vorstädten zur Residenzstadt. Nach zahlreichen Besetzungen durch die Österreicher, die Russen und die Franzosen wurde Berlin 1871 zur Huaptstadt des Deutschen Reiches. Am 9. November 1918 riefen die Sozialdemokraten die Republik aus. 1920 schloss sich Berlin miet sieben umliegenden Städten, 59 Landgemeinden und 27 Gutsbezirken zusammen und erreichte so etwa die heutige Ausdehnung.

Nog even wachten en nog wat in het zonnetje staan want het is nog een tikje fris.

Dan komt de trein en kunnen we instappen. We hebben een leuke tien persoons coupe, 3 – 2 – 2 – 3 stoelen (heeft wel iets weg van voetballen, alleen zeven stoelen staan een andere richting uit dan laatste drie), en wij rijden achteruit.
 


We gaan. Alles gaat goed. Apeldoorn, Deventer, … , Hengelo, en dan naar Duitsland naar Bad Bentheim. Voordat we de grens over zijn stoppen we echter midden in de weilanden, wat is dit nu weer voor een onzin? Er wordt omgeroepen dat de brandweer op het station bezig is en we het station niet op mogen. Zeker aan het oefenen of zo. Na een halfuurtje gaan we weer verder. Goed dat we onze broodjes en een drankje meegenomen hebben, konden we tenminste picknicken.

De verdere reis verloopt voorspoedig. Om ongeveer drie uur komen we aan op Bahnhof Zoo, waar we bus 109 zoeken en dan vier haltes verder weer uitstappen en naar het hotel lopen.

 

Inchecken, even iets opfrissen en er gelijk opuit, we hebben immers geen tijd te verliezen.

We lopen over de Kurfürstendamm richting centrum en komen bij de Gedachtniskirche. Deze kerk doet je even stil staan.
 


Aan de Kurfürstendamm zijn vooral zijn vooral duurdere winkels te vinden. Het aantal geparkeerde BMW coupés is opvallend hoog.
 

We gaan op het plein kijken, eten een Berliner Curry Wurst, bezoeken de nieuwe kerk en de klokkentoren.

The Allied bombing of 22 November 1943 left only the broken west tower of the church standing. In the 50s, it was decided to preserve the ruin and to build a new hall of worship west of the old tower. This is the octagonal structure (1961) with its overwhelmingly bluer-than-blue stained-glass windows which have a contemplative quality. Also part of the complex is the modern hexagonal bell tower with a One-World shop at the bottom.

We lopen verder langs de dierentuin naar de Tiergarten waar we de Siegessaule gaan bekijken.


 

Die Siegessäule wurde 1864 von J.H. Strack für den Reichstag entworfen und 1873 mit einer Viktoria (Gondelse) von F. Drake vollendet. Die Glasmosaiken hinter den toskanischen Säulen des Sockels stammen von A.v. Werner. Die Säule soll an die siegreichen Kriege Preussens gegen Dänemark (1864), Frankreich (1870/71) und Österreich (1866) erinnern und wurde mit vergoldeten Geschützrohren aus Kriegsbeute verziert. Unter Hitler wurde sie auf den Grossen Stern versetzt.

We lopen daarna weer terug naar ons hotel, frissen ons op en gaan eten. Het blijkt dat een uitgaansgebied vlak achter ons hotel ligt. Rondom Ludwigkirchplatz, een gezellig plein met een kerk in het midden, strijken we neer bij Weyers op het terras, een naam die nogal Nederlands aandoet maar waar we gewoon eten uit de Duitse pot krijgen. We kunnen buiten op het terras nog wat kletsen en naar de bedrijvigheden kijken. We gaan voldaan naar het hotel, maar kunnen het toch niet nalaten nog ergens een afzakkertje te nemen. We gaan en na een vermoeide en voldane eerste dag komen we om elf uur terug bij het hotel. ‘s Nachts regent het en er valt een harde donderslag.

Zaterdag

Deze morgen zijn we om acht uur present bij het ontbijt en het regent nog steeds een beetje. Ik zeg, als we gaan is het droog dus eet maar rustig. Als we vertrekken is het inderdaad net droog en we nemen de U-bahn naar de Potzdamerplatz. Elke dag zullen we een dagkaart voor DM 8,70 kopen, waarmee we van alle openbaarvervoer gebruik mogen maken. De metro is saai, onopvallende metro’s en saaie stations. Wat wel leuk is van de metro is de stem die je steeds uitnodigt om in te stappen en die je waarschuwt voor de deuren die dicht gaan. Het “Einsteigen bitte” en “Zurückbleiben bitte” zijn heel specifieke Berlijnse geluiden en blijven nog dagen lang nadat je terug bent van Berlijn in je hoofd naklinken.


Die grösste innerstadtische Baustelle Europas! Eine Einkaufszeile, die “Potsdamer Platz Arkaden”, mit Restaurants, Hotels, einem Kino und Varieté sollen den Mittelpunkt bilden. Berlins höchste Gebäude ist das”Sony Center” mit 26 Etagen.

Wat een indrukwekkende gebouwen staan daar, de ene nog mooier en groter dan de andere. Vandaar lopen we naar de Brandenburger Tor.

The landmark Brandenburger Tor – the only surviving city gate – marks the transition of Unter den Linden into Strasse des 17 Juni. Once the boundary between East and West Berlin, it is now the very symbol of reunification and of the city itself. The gate is crowned by the quadriga, a two wheeled chariot drawn by  four horses and driven by winged goddess of victory.

Nu gaan we naar de Reichstag met de mooie glazen koepel. 

Het blijkt dat de koepel voor onderhoud en schoonmaak werkzaamheden gesloten is. We zijn er snel in en gaan met een grote lift, begeleid door een liftdame, naar boven. Daar is het prachtig, een goed uitzicht en van buiten is de koepel ook nog goed te bewonderen, alleen kun je nu niet naar binnen op de parlements ruimte kijken.

Der Reichstag wurde 1884 bis 1894 nach Plänen von Paul Wallot im Stil der italienischen Hochrenaissance erbaut. Im Kaiserreich und während der Weimarer Republiek war er Sitz des Parlaments. Beim Reichstagbrand 1933 wurde der Plenarsaal vollständig vernichtet. Während des zweiten Weltkrieges 1945 wurde das Bauwerk noch einmal stark zerstört. Der Wiederaufbau dauerte bis 1970. Ab 1994 wurde das Gebäude nach Entwürfen des Stararchitekten Norman Forster umgebaut und modernisiert. Heute ist es Sitz des Deutschen Bundestages. Die gläserne Kuppel ist für die Öffentlichkeit zugänglich.

We wandelen nu weg over Unter den Linden en zien daar een leuk koffie tentje, Dressler, die zal wel duur zijn, maar och. Na de koffie / thee moet iedereen even naar het toilet om daar de “gepaste kunst” te bekijken.

Die historische Allee “Unter den Linden” führt aus der alten Stadtmitte (im Osten) bis ans Brandenburger Tor. Auf knapp 1,5 km wird sie gesäumt von königlichen Palästen, von bedeutenden Theatern, Bibliotheken, Museen und von internationalen Konsulaten.

We gaan nu verder naar de Berliner Dom en gaan even op de rand van het grasveld ervoor zitten (vorig jaar was dit nog een woeste vlakte).

We lopen de Dom in, kijken even in de grote kerkzaal en besluiten niet naar binnen te gaan.

Der Berliner Dom, von 1894 – 1905 von Raschdorff im Stil der italienischen Hochrenaissance erbaut, ist der grösste protestantische Kirchenbau des 19. Jahrhunderts. Von besonderen historischen und Kulturhistorischen Wert ist die Hohenzollerngruft mit ca. 100 Sarkophagen und Grabmalen. In der Predigtkirche befindet sich u.a. die Altarwand mit den 12 Aposteln nach dem Entwurf von Schinkel und die grosse Sauer-Orgel.

We lopen nu verder naar Alexanderplatz. 

Daar is het erg druk, veel jongeren lopen met kistjes, oude kleding en exotische haardracht en er is veel politie op de been (mag ook wel op zo’n groot plein). We zien de politie ook nog bij enkele mensen hun spullen controleren. We kijken nog even naar deFernsehturm, lekker hoog en een teken van herkenning.

Der Besuch des Berliner Fernsehturm ist ein Muss, wenn man in Berlin zu Gast ist. Nur aus über 200 m Höhe kann man die alte und neue Hauptstadt Deutschlands richtig überblicken. Drehrestaurant in 207 m Höhe – Panoramaetage in 203 m Höhe.

We bekijken ook nog even de wereldklok.

The World Time Clock (1969) by Erich John with its enamal and aluminium panelling.

We besluiten naar het Nicolaiviertel te gaan. We komen langs “das rotes Rathaus”, inderdaad vuurrood , stijlvol en erg groot.

Het Nicolaiviertel is een leuk wijkje waar we van onze middaglunch genieten. We aten of een grote salade met tonijn of een kleine salade of een goulashsoep (ragout met bonen en aardappelen op een plat bord) of een linzensoep. We zien intussen vele Duitsers die zich met een paar levens grote pluche beren laten fotograferen, niet alleen kinderen maar vooral volwassenen! 

Na de lunch lopen we hier nog even rond en vinden een winkeltje met Paaseieren en andere leuke snuisterijen.

Das Nicolaiviertel ist die 1981-1989 errichte Alt-Berliner Milieu Insel rund um die wiederaufgebaute Nicolaikirche, der ältesten Pfarrerkirche der Stadt. Das Viertel bildet eine städtebaulich interessante Synthese aus zum Teil rekonstruierten historischen Bauten und modernen Wohnhäusern. Sehenwert sind das Ephraim-Palais, das Knoblauch-Haus, die Gaststätte zum Nussbaum und die rekonstruierte Gerichtslaube des mittelalterlichen Berliner Rathauses.

We horen plots allerlei sirenes en zien een demonstratieve optocht. Dit blijkt de Hanf-Parade te zijn. Daarom waren er zoveel mensen op de Alexanderplatz, ze lopen nu allemaal mee met de parade. We willen nog even naar de Hackesche Hofe en moeten dan door de parade heenlopen.

The building complex on Rosenthaler Strasse known as Hackesche Hofe was owned by a Jewish businessman. He had to leave Germany in 1939, his assets having been appropriated by the Nazis. After the Wende, the dilapidated structures were returned to his descendants who in turn sold them to a large developer. Under restoration for three years, the series of courtyards reopened to great fanfare at the end of 1996. Simular to the original, it’s a mixed-use complex combining living quarters with restaurants, theatres and shops. Hof nr. 1 has facades smothered in colourful, intricately patterned Art Nouveau tiles.

We gaan met de U-bahn naar de Potsdamer Platz en gaan naar het Sony gebouw waar over het binnen plein een soort zeil constructie gespannen is die er vanuit de verte heel vreemd maar leuk uitziet.
 


 

Het is een mooi plein met een vijver waarvan de fonteinen plotseling beginnen te spuiten. We lopen om en komen buiten een terrasje tegen waar we neer ploffen en ons tegoed doen aan een ijsje en Riek aan een taartje. Na nog mensen gekeken te hebben en van de zon genoten te hebben gaan er richting U-bahn station.
 

  • Zugplan Ruhleben
  • Nollendorfplatz
  • Ausstieg rechts
  • Ubersteig U-4
  • Einsteigen bitte
  • Zurückbleiben bitte

Rini en ik willen nog even een foto maken van het Sony gebouw en gaan de trap op van de Infobox.
 


Terug gekomen kunnen we de dames ook na enig gezoek niet meer vinden. We besluiten met de U-Bahn naar het hotel terug te gaan wat we al van plan waren. Het begint nu te regenen en gelukkig heb ik de plu van Marijke, had ze maar niet moeten weglopen. Als we net in het hotel zijn komen de dames er ook aan. We willen nu ergens anders uit eten gaan, een klein stukje lopen maar redelijk in de buurt, maar als het nog regent besluiten we weer in dezelfde omgeving te gaan eten. We vallen nu binnen in een soort Spaanse tent, Taberna de BELLAS ARTES, aan de Pfalzburger Strasse, een gezellig ingerichte tapazbar, met nog een klein soort museumpje vlak bij de keuken. Hier bestellen we na enig wikken en wegen en in overleg met de kok een menu van acht verschillende soorten eten waar we allen met smaak van eten, en er blijft nog over ook.

Zondag

Ontbijt om 8:30 uur, geen bolletjes vanmorgen! Het regent nog een beetje en we lopen stevig door naar het U-Bahn station. Het is dan net droog. We gaan naar Checkpoint Charlie.


Checkpoint Charlie; vom legendären alliierten Kontrollposten des Sektorenübergangs Berlin Mitte / Kreuzberg mit Grenzanlage, Schlagbaum, Wachturm und den Sperranlagen ist heute nicht mehr zu sehen. Nach dem Mauerbau 1961 war der Checkpoint Charlie die Grenzübergangsstelle für Diplomaten, Botschaftsangehörige, Alliierte Streitkräfte und deren Angehörige. Seinen Namen verdankt der Checkpoint Charlie der amerikanischen Buchstabiertafel: C wie >Charlie<; A wie >Alpha< lag am Autobahnkontrollpunkt Helmstedt; B wie >Bravo< war dem Kontrollpunkt Dreilinden zugeordnet.

Aldaar aangekomen weet ik nog waar een stuk “Muur” staat, en inderdaad staat er nog een stuk muur. Het is helemaal afgezet met hekken want hij ziet er al zeer gehavend uit en nog even en dan is er niets meer van over.

 


Daar waar de muur gestaan heeft heeft men in de straten een dubbele rij stenen of een soort messing platen in het wegdek aangebracht zodat men nog kan zien waar de muur gestaan heeft.

Riek kan zich nog herinneren dat ze voor de val van de muur met veel ontzag hier naar gekeken heeft. Achter de muur is een tentoonstelling over de geschiedenis van Duitsland rond de tweede wereldoorlog tot en met de val van de muur. Hierna gaan we het museum van Checkpoint Chalie in. Hier is van alles te zien over de muur, de geschiedenis, gebeurtenissen die zich er afspeelden en nog veel meer.
 


Dan besluiten we dat het tijd is voor een Biergarten om even tot rust te komen. We drinken koffie / thee met een gebakje erbij om de verspilde energie weer aan te vullen. Na afloop gaat Marijke nog even naar het toilet en na verloop van tijd missen we haar. Riek gaat eens kijken en ziet de eigenaresse aan de deur rommelen, Marijke zit opgesloten! Wij gaan ook eens kijken en zien nu de eigenaar met gereedschap in de weer en ook hij krijgt de deur nog niet open. Hij haalt dan verrassend de hengel van het zonnescherm dat in het gat van het handvat past en daarmee Marijke bevrijd. Aan Marijke gevraagd waarom ze de deur niet open kon krijgen zij ze dat hij het zwaar ging en toen hij niet open wilde maar ging kloppen waar de eigenaresse op afkwam. Deze gaf haar allerlei instrukties zoals; gebruik al je kracht (hi hi) en; draai rechtsum, waarop Marijke antwoordde; Ich bin nicht dum. Al met al was ze niet echt in paniek geweest. De eigenaar verontschuldigde zich (maar dat leverde ons jammer genoeg geen extra gebakje op) en zei dat dit nog nooit eerder gebeurd was. Waarop wij dachten, nooit eerder maar zeker ook niet de laatste keer.

Wij met de U-Bahn naar Sophie-Charlotte Platz, en we komen precies op de laan uit die het mooiste aanzicht op Charlottenburg geeft.

Schloss Charlottenburg is an exquisite baroque palace and ine of the few remaining sites in Berlin that reflects the former splendour and grandeur of the royal Hohenzollern clan. Charlottenburg owes its existance to Sophie Charlotte, wife of King Friedrich I. Crushed by her early death in 1705, the king renamed Schloss Lietzenburg as Schloss Charlottenburg and assigned town rights to the tiny settlement south of the palace. Charlottenburg became Berlin’s centre for culture and education.

We wandelen eerst een stukje door de mooie tuin.
 


Gerda en Rien bezoeken het slot en Marijke, Riek en ik bezoeken in Belvedere rococo een porselein tentoonstelling die de periode van Berlijns porselijn van 1700 tot 1900 weergeeft. We blijven ook nog even in de tuin luieren. Dan gaan we nog even naar de Oranjerie waar we ons tegoed doen aan een drankje en een klein hapje. Weer met de U-Bahn naar het hotel terug.

Nu willen we naar een Italiaan die bij U-Bahn halte Rathaus Stetlitz zit en daar eenvoudig te vinden moet zijn. Het moet een authentieke eettent zijn. Zonder adres gaan we op pad, en na even zoeken in de regen vinden we onder de rails een leuke Italiaan. Wij gaan naar binnen en daar ziet het er inderdaad leuk uit en we besluiten dat deze het is. De pizza’s, gewoon of calzone smaken prima en we helpen Marijke en Riek van hun restjes pizza af.

We gaan weer door de regen naar het hotel.

Maandag. Om 8:30 ontbijten, weer met bolletjes (vers van de bakker) en daarna inpakken. We mogen de bagage in een aparte ruimte laten staan. We vertrekken eerst naar de Gendarmenmarkt, het mooiste plein van Berlijn.
 


Der Mittelpunkt der Friedrichstrasse wurde im 18. und 19. Jahrhundert zu einem der schönsten Plätze Europas gestaltet – dem Gendarmen – markt. Auf der Westseite das von Schinkel 1818-21 erbaute Schauspielhaus heute Konzertsaal. Im Norden und im Süden wird der Gendarmenmarkt vom Französischen und Deutschen Dom eingefasst.

  Ook hier valt weer op hoeveel er gebouwd wordt in Berlijn. Rondom zijn bouwkranen te zien en zijn bouwvakkers aan het werk, want het is weer maandag. Die overweldigende bouwactiviteit is heel bijzonder om mee te maken. Je voelt dat de stad leeft, en in dit geval niet de mensen die in Berlijn wonen, maar de stad zelf. er wordt een compleet nieuw Berlijn uit de grond gestampt! Niet alleen worden er veel nieuwe imposante gebouwen gebouwd, maar ook veel van de oude gebouwen zijn al prachtig gerestaureerd. Van die oude gebouwen zijn er veel verwoest in de oorlog, maar ook heel veel oude gebouwen hebben de oorlog overleefd, of zijn herbouwd. Er bestaat nu zelfs het megalomane idee om een compleet slot te herbouwen, het  Berliner Stadtschloss. Vooral de oude gebouwen geven de stad zijn specifieke Berlijnse sfeer.

Hier lopen we nog even rond en genieten we van al die sfeer. Ook om het plein heen staan hele statige huizen. We genieten op het plein ook nog bij een terrasje van een drankje en gebakje. Dan gaan we naar de Friedrichstrasse en gaan bij Lafayette naar binnen om te neuzen. Daar binnen staat als het ware de omgekeerde koepel van de Reichstag, veel spitser en op z’n kop zodat het uitnodigt om er iets in te gooien.

Die Friedrichstrasse, 3,3 km lang, führt in schnurgerader Linie durch Berlins Stadtmitte. Mit der U6 kann man zahlreiche Sehenswürdigkeiten >erfahren<. Der Bahnhof Friedrichstrasse wurde 1882 fertiggestellt und diente dem geteilten Berlin 1961-89 als Grenzübergang.

We hadden nog tijd over en wilden nu een buitenlandse wijk bekijken, Kreutzberg volgens het boekje. We gingen naar U-Bahnhof Südstern,

en liepen vandaar via o.a. de Grimmstrasse en de Paul-Lincke-Ufer naar de Lausitzer Platz waar we ons laatste rondje door Berlijn liepen.
 


Van buitenlanders viel hier niet veel te bekennen, dat het misschien niet de meest luxe wijk was viel alleen te zien aan het vele graffiti dat er te zien was. Maar van een buitenlandse markt die op de Paul-Lincke-Ufer zou zijn hebben wij niets gezien. We komen verschillende gezellig uitziende restaurantjes tegen. Als dat niet onze laatste dag was, zouden we hier zeker nog eens gaan eten. Op de Lausitzer Platz heb ik voor in de trein nog broodjes gezond gekocht, terwijl sommige anderen alleen maar gebakjes en zoete broodjes kochten. Foei! En nu via U-Bahn Görlitzer Bahnhof, en voor de laatste maal,

terug naar het hotel de koffers halen en dan naar Bahnhofzoo met de bus, voor de goede lezer weer met lijn 109.
 


Daar nog snel soep gegeten of een kleine hartige hap (het laatste geld opmaken) en daar ploften we neer op onze plaatsen om er voor Utrecht niet meer uit te komen. Om 5 voor 11 stapten we (niet allemaal) uit op Utrecht-Lunetten en waren we thuis.


Mit freundlichen Grüssen

Gerard en Rien.